هیچ !

امشب بالاخره بهت گفتم که دلم چقدر برات تنگ شده و چقدر دارم رنج میبرم از این عذابی که می کشی.از اینکه چقدر عذاب درونیت داره داغونت می کنه و روز به روز از من دورتر میشی. کاری هم ازم ساخته نیست. غیر از کابوس های شبانه و سردرد های همیشگیگفتم همه روآخرش فقط نگام کردی و بقیه سیگارتو دود کردی.انگار داشتیم از پشت یه شیشه تار همدیگه رو می دیدیم. انگار تو توی فضا بودی و من از روی زمین داشتم سعی می کردم صدام بهت برسه. انگار یه هیولای نامرئی بود بین مون که تو رو داشت هزار کیلومتر از من دورتر و دورتر میکرد ...به قول اون بازیگره که میگفت : من ... دلم ... پر میکشه واسه اینکه یه بار دیگه تو رو ببینماره دلم لک زده واسه دوباره تو شدنت.واسه لبخندت واسه شاد بودنتدلم برات تنگ شده عزیزدل هیچ !...

اگر پزشک هستی، یا داری پزشکی میخونی،اگر منشی یه پزشک هستی،اگر پرستاری، یا داری پرستاری میخونی،اگر فقط در یک مرکز درمانی کار میکنیخواهشا اخلاق داشته باش.اون همه زحمت می کشی درس میخونی که به هم نوع خودت کمک کنی سپاسگزارم بی نهایتاما اینو بدون که بیمار، مجرم نیست برده و بنده تو نیست وقتی با درد فراوون داره ازت چیزی می پرسه خیلی نامردیه که فقط نگاش کنی و بدون اینکه جواب بدی راهتو بکشی بری. ما گناهی نکردیم شدیم بیمار شمابا تشکر از تمام اهالی درمان هیچ !...

بالاخره راضی شدی که به کار مورد علاقه م برگردم. انگار تا الان یه جورایی این کارو رقیب خودت می دونستی که باید از میدون به درش کنی. حتی فکر کنم یه جورایی هم حق داشتی چون فهمیده بودی که چقدر عاشق این کار و هنر هستم. تا اینکه بالاخره بعد از سالها انگار تونستی باهاش کنار بیای و قبول کردی که من برگردم به کاری که سالها بود داشتم حسرتشو می خوردم. میدونم که یه جاهایی هم حق با خودم بود اما بابتش ازت ممنونم دوباره شادی و انگیزه رو به زندگیم برگردوندی. دیگه افسردگی نمیتونه به هیچ وجه بیاد سراغم. مطمئن باش با این کاری که تو کردی اثر هزاران دوز قرص و داروی ضد افسردگی رو بهم یکجا تزریق کردی. یهو هرچی دوپامین بود برگشت بهم. ازت ممنونم عزیزم. همونجوری که خوشحالم کردی امیدوارم خدا با بهترین روشی که سراغ داره خوشحالت کنه هیچ !...